,,Rogowa tkanka na czole

  rozum mi bardzo uwiera,

  ze strachem wyjdę na pole

  chochoła postać przybierać.

  Wstąpię na szczyt ziguratu

  zatrwoży was wieść hiobowa

  fatum prorokuję światu,

  później - bo pęka mi głowa.

  Te ciągłe zgrzyty za uchem

  mózgu samoskaleczenie

  i przymus, traktować śrutem

  wsze pozaziemskie stworzenia.

  Zwą mnie niespokojną duszą,

  wrażliwą jak u poety,

  bajerem mnie nie poruszą

  ni me szatańskie zalety.''

Krzysztof Deja